Στις αρχές του 2014 (περίπου ένα χρόνο πριν), στη βάση μιας κοινής ανάγκης, μια ομάδα ατόμων αποφάσισε να αναλάβει την πραγμάτωση μιας ιδέας. Η ιδέα αυτή τριγύρναγε στο μυαλό και στη φαντασία μιας μεγάλης μερίδας του κινηματικού κόσμου του Ρεθύμνου για δεκαετίες και αφορούσε τη δημιουργία ενός ελεύθερου αυτοργανωμένου κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού.
Στο παρελθόν η ανάγκη αυτή είχε εκφραστεί έμπρακτα είτε μέσω ενός σταθμού στο κατειλημμένο στέκι στο πανεπιστήμιο (περίοδος 2003-04), είτε κατά τη διάρκεια αγώνων με καταλήψεις και παρεμβάσεις σε κυρίαρχα μέσα για την προώθηση του ανταγωνιστικού λόγου.
Λαμβάνοντας υπ όψιν μας τη διεύρυνση της επίθεσης σε κάθε φωνή ανταγωνιστική προς την κυριαρχία, αποφασίσαμε να φτιάξουμε το Ράδιο Ψαλίδι. Να εισάγουμε στη διαδικασία τις ενημέρωσης, τις κουλτούρας, τις ψυχαγωγίας τις δικές μας ανάγκες, τους δικούς μας όρους, τη φωνή αυτών που δεν έχουνε φωνή! Αποφασίσαμε να ρίξουμε ψαλίδι στην κυρίαρχη μονταζιέρα και να δώσουμε προς τα έξω τα πράγματα όπως ακριβώς τα ζούμε εμείς, αυτοργανωμένα με ταξική συνείδηση, αντιφασιστικά αντανακλαστικά, με αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση, μεταξύ αυτών που αγωνίζονται για ένα κόσμο χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.
Στην απόφαση μας αυτή τα εμπόδια και οι δυσκολίες κάποιες φορές μας φάνηκαν ανυπέρβλητα. Σφίξαμε τα δόντια και προχωρήσαμε. Η αλληλεγγύη του ευρύτερου κινηματικού χώρου, η στήριξη και η βοήθεια ατόμων και συλλογικοτήτων που αναγνώρισαν την ανάγκη του εγχειρήματος λειτούργησε καταλυτικά ώστε να ξεπεράσουμε τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε.
Πριν το Ψαλίδι υπάρξει με τη σημερινή του μορφή, συμμετείχε με τον εξοπλισμό και το δυναμικό του στην κατάληψη του παν/μίου στο Ρέθυμνο το 2014 για τρεις βδομάδες. Οι εξαιρετικές συλλογικές διαδικασίες που αναπτύχθηκαν εκείνον τον φλογερό Νοέμβρη ήταν για μας το πιο ευοίωνο και προωθητικό ξεκίνημα. Όπως είχε γραφτεί τότε απολογιστικά: «Οι φωνές μας, τα συνθήματά μας, οι σημαίες μας δε μετρήθηκαν ποτέ. Γιατί πολύ απλά τα μεγέθη, οι στατιστικές μονάδες, τα ποσοστά δε μπορούν να περιγράψουν ή έστω να αποτυπώσουν την αλληλεγγύη, τον πολιτικό πολιτισμό, τη συνεργασία και την ηθική που χαρακτηρίζει τον δίκαιο και ανυποχώρητο αγώνα μας. (…) Όλα όσα ζήσαμε θα περιμένουν να μετουσιωθούν σε κάτι ακόμα πιο δυναμικό, ακόμα πιο οργανωμένο ακόμα πιο αιχμηρό.”
Στο παραπάνω απόσπασμα αποτυπώνονται οι λόγοι για τους οποίους ένα ραδιόφωνο έχει σήμερα θέση και ρόλο στην κινηματική διαδικασία. Οι εμπειρίες που αποκομίσαμε επιβεβαίωσαν τη θέση που είχαμε ήδη σχηματίσει: Ένα ραδιόφωνο που θα διαμορφώνεται από το ίδιο το κίνημα, μπορεί να το προωθήσει και να το βοηθήσει να εξελιχθεί, προάγοντας την πολυμορφία του, τις θέσεις του και τον πολιτικό πολιτισμό του.
Η (προσωρινή) Σ.Ο. του Ράδιο Ψαλίδι
Ρέθυμνο
14/3/2015